pro persequentibus et calumniantibus vos », compatitur miserrimo
clerico. Elevata itaque super eum manu, signum crucis increpando
edidit. Moxque malignus spiritus, per os vexati turpiter exclamans,
ululando evanuit. Eadem vero hora liberatus ab hoste clericus, pedibus
viri Dei Symeonis provolutus corruit ac ingenti gemitu diutissime
plorans, se reum, se culpabilem multum accusans, de perpetrato scelere
veniam postulavit. Quem Iesu Christi famulus Symeon, ut erat semper
pietate et misericordia plenus, corde prostratum, corpore ac mente sanavit;
deinde poenitentia ducto relaxatum sibi scelus clementer indulsit.
At vero praefatus pontifex, totus clerus ac universus populus sanctum
Symeonem, gloriosum confessorem, laeto corde suscipiunt, intra ecclesiastica
moenia honorabili in loco aptum sibi habitaculum tribuunt. Ad
quem plures aegri, diversisque languoribus oppressi certatim properant,
qui sanitate per impositionem manus sancti viri recepta, incolumes cum
gaudio ad propria redeunt, plurima ei dona ac diversa munera offerentes.
Quae Dei servus peregrinis, indigentibus, viduis, orphanis, pauperibusque
dispertiens, per illorum manus in caelestem gazam recondendo transmisit.
Valde nimirum metuens, ne favoralis aura aut populi rumor,
eius facta longe lateque extollendo protenderet, nocte Romam deserens,
ad Tusciae fines, per devia quaeque progressus, secreto secessit.
CAPITULUM VI
His denique ita peractis pluribusque virtutum signis per eius merita
inibi declaratis, beatus Symeon Roma discedens, maritima loca pertransiens,
ad quoddam monasterium casu venit. Ubi fortuna, servata
suae naturae vice, prospera in adversa mutavit: nam fratres scilicet, qui
fratrem debuerant ut Christum suscipere, coeperunt crudeliter verberibus
|
|