siccabitque genas potius Sypileiaque mater,
quam tua de nostro, consors, labatur imago
pectore: semper eris nostris accommoda verbis.
heu requies, heu sola mei concordia regni,
heu communis amor! per te cedebat Enyo,
si qua foret, populi poteras convertere mentem
mitibus imperiis, quanquam genitoris adesset
numen. quum refugus nostrum vastaverat hostis
barbarus Hydruntum (nam tunc me Ethrusca tenebat,
horrebatque meas trepidans Florentia vires),
alta lacessito tollis munimina cęlo
septaque militibus Turcarum despicis iras.
quid quum sanguinei foedatum pulvere belli
exciperes? clypeo tectum galeaque comanti
nutantem totisque virum complexa fovebas
visceribus roseo depromens gaudia vultu?
quis numerare velit, quęcunque impenderis in me,
dum coniurati pariter cratere sub uno
in nos humanum proceres hausere cruorem,
quę (velut Hemonio Magnum Cornelia bello)
anxia me votis, spe consiliisque iuvabas?
et licet (ut memorant) nocturna incertior aura
fęmina sit, (testor superos!) constantia tecum
certa fuit mentemque locum figebat in unum.
non sic Eriphile, quę, conspicienda monili
ut foret Hysmenio, timidas monstrare latebras
coniugis ausa sui est cultuque rependere famam.
|
215
220
225
230
235
240
|