a Rauenna usque in uallem Spolitinam descendens, per Tusciam et Ianuam usque in Lombardiam
rediit, Maguntino archiepiscopo circa partes Urbis ad pape Alexandri obsequium
derelicto. Cum autem prenominatus imperator in partibus Taurini in estate aliquanto fuisset
tempore demoratus et cum Lombardis pacem pro uelle suo componere non potuisset, cum
suis in Alamanniam rediit.
Iohannes uero de Struma, qui a suis Callistus appellatus est, Alexandrum papam cum
imperatore audiens concordatum, timore correptus, Biteruum deserens, prefecti consilio
et auxilio Albanum montem intrauit. Quem Iohannes eiusdem castri dominus satis honeste
recepit, credens se pro eo ab Alexandro papa pecuniam non modicam recepturum. Quo
cognito, Maguntinus archiepiscopus idem castrum obsedit, uineas eius incidit et segetes deuastauit,
et militum ac peditum circa ipsum custodia derelicta, Biteruum adiit, et populum
eiusdem ciuitatis in manu sua pro parte Alexandri pape recepit. Nobiles uero eiusdem urbis
diuisi a populo, noluerunt pape subire dominium; sed adherentes Corrado filio markyonis
de Monteferrato, diebus singulis Maguntinum archiepiscopum et populum impugnabant.
Cumque eis resistere non ualerent, prefecti consilio Romani populi et senatorum auxilium
postularunt. Romani uero more suo fidem apostolicis non seruantes, Alexandro papa dissuadente
pariter et uetante, congregata militum et peditum multitudine Biteruum perrexerunt,
ut eiusdem ciuitatis nobiles uiriliter adiuuarent, Maguntinum archiepiscopum et Biteruenses
pro uiribus impugnarent.
Alexander autem papa, hoc cognito, sicut uir religiosus et sanctus, metuens ne si Romani
cum cancellario et Biteruensibus confligerent, multa inde homicidia prouenirent, missis
cardinalibus suis, mandauit cancellario et Biteruensibus, ut intra Biterui menia se continerent
et nullam Romanis pugnandi copiam preberent. Romani autem uenientes, nemine resistente,
Biteruensium segetes uastauerunt, oliuas et uineas inciderunt, et sic infectis negotiis
Romam reuersi sunt. Prefectus uero ad pedes Alexandri pape accedens, confirmata sibi
prefectura, eius homo deuenit.
Cum autem papa Alexander Rome pene usque ad medietatem Augusti demoratus fuisset,
calorem aeris et distemperantiam metuens, Urbem cum suis cardinalibus egresaus, Tusculanum
uenit. Considerans uero quod occasione scismatis, quod, peccatis exigentibus, decem
et nouem annis perdurauerat, multa mala in Dei ecclesia prouenissent, que correctione
canonica indigerent, habito fratrum suorum consilio, orientis et occidentis et totius Italie
episcopos conuocauit, mandans eis per nuntios et litteras et apostolica auctoritate precipiens,
ut in prima dominica quadragesime, in qua cantatur ‘Ecce nunc tempus acceptabile’,
omnes ad eum pro celebrando uniuersali concilio conuenirent.
Imperator uero Fredericus, sicut cum Romoaldo Salernitano archiepiscopo et Roggerio
|
|