idem Malgerius multe austeritatis homo erat, nec facilis ulla persuasione
quopiam inclinari aut huiusmodi se negotiis immiscere.
timebant ergo rem secretissimam illius fidei sub hac ambiguitate
commictere, indeque ad aliud necessario divertere consilium, sperantes
idem se per gavarretum palatii tutius effecturos. castellanus
enim ut discursandi crebrius necessitatem et laborem subterfugeret,
oneris sui difficultatem in eum traiecerat, et totam
[ei custo]diendi palatii curam crediderat: ad huius quoque spectabat
officium, eos qui per diversos carceres tenebantur inclusi
frequenter inspicere, eorumque statum mitius asperiusve, prout ei
visum fuerit, commutare et pro velle suo custodes singulis deputare
carceribus. confidebant autem cupiditatem illius spem lucri
non difficile secuturam, quodque non multum votis eorum viri facilitas
repugnaret, presertim cum iam plerique amicorum eius in
eadem confederatione sacramento tenerentur astricti, quorum indicio
res ei secure poterat aperiri. primum itaque sensim eius
animo pertemptato, dehinc eiusdem certius agnita voluntate, quod
speraverant voto plenius assecuti, spontaneum ab illo iusiurandum
accipiunt, imperata se sine fraude prout ipsi disposuerant impleturum.
modus autem dispositionis hic erat, ut ad prefixam diem
incarceratis omnibus, quos etiam ab hac societate placuerat non
excluli, vinculis relaxatis, aperiret carceres, armaque singulis provideret,
ut et ipsi, dato signo, quisque de loco suo promptius exilirent.
in ipso enim palatio, circa campanarium eamque partem
que turris Greca vocabatur, carceres eran[t dispositi]. His ita
|
1
5
10
15
20
25
|