Quae, et quot habere debet homines bellicosi, ut
bene pugnent, et ut eos strenue bellare
contingat. Cap. IV.
Quantum ad praesens spectat, enumerare possumus
octo, quae habere debent homines bellatores: secundum
quae (quantum ad praesens spectat) investigare poterimus
quos aut quales bellatores debet rex aut princeps
eligere. Primo enim oportet pugnativos homines posse
sustinere magnitudinem ponderis. Secundo posse sufferre
quasi assiduos membrorum motus, et labores magnos.
Tertio posse tolerare parcitatem victus. Quarto non curare
de incommoditate iacendi et standi. Quinto quasi
non appretiare corporalem vitam. Sexto non horrere
sanguinis effusionem. Septimo habere aptitudinem, et
industriam ad protegendum se et feriendum alios. Octavo
vercundari et erubescere eligere turpem fugam. Est
enim primo necessarium bellantibus posse sustinere ponderis
magnitudinem. Nam inermes quacunque parte feriantur,
succumbunt: quare nisi quis posset sustinere
armorum pondera, inutilis est ad bellum. Secundo bellantibus
expedit posse sufferre quasi assiduos membrorum
motus. Nam si quis in bello non continue se ducat, adversarius
non fallitur in percutiendo, quare semper exponitur
ad sustinendum fortiores ictus: expertum est enim
quod homine continue se ducente et movente, vix aut
nunquam ad plenum aliqua percussio potest ipsum attingere,
sed sempervulnere subterfugit. Nam sicut si signum
se moveret et non staret fixum, non sic de facili percuteretur
ab arcu, sic homo se circumvolens, non sic de facili
vulneratur ab hoste. Continuus ergo membrorum motus
est necessarius ad vitandum plagas. Sic etiam est necessarius
ad incutiendum eas: proter quod tales debent esse
|
|