ut sui moris erat, audivit quia Henricus
Imperator, Henrici filius, Romam advenerat,
ad quem dum ire obvjim properaret,
in Monasterio Sancti Vincentii, unde sumptus fuerat
in Abbatem, hospitium habuit, ibique
correptus infirmitate: Deo jubente, finem
vitae suscepit, sepultusque est in eadem Ec¬clesia
cum Fratribus suis. Vixit autem in regimine
Piscariensis Monasterii decem et septem
annis, mensibus octo, diebus undecim,
clausitque ultimum diem tertio nonas Septembris,
anno Dominicae Incarnationis.
XXVIII. ABBAS ALBERICUS.
Post hunc cum levaretur Giso, essetque
aliquantis diebus electus ob malevolentiam
Fratrum, quia videbatur violentia Comitum
Manuplellensium impositus, et quia
Fratribus coepit dominari ferocibus, quam deberet,
studeretque plus timeri, quam amari,
cessavit: et sic Domno Grimoaldo successit
Domnus Albericus ejusdem Abbatiae Monachus,
quondam vero Praepositus, prius equidem
pro sua honestate et sapientia in Episcopatum
Teatinensem electus, extitit, sed quia
adversarios habebat quosdam, maluit Abbas,
quam Episcopus esse.
1110.
Quando vero ejus electio sana fuit volvebatur
annus Dominicae Incarnationis Millesimus
centesimus decimus; tenebatque tunc
temporis in Tete Abbatiam Sancti Joannis de
Arclano et Pinne Sanctam Mariam de Piczano, indeque
a Monachis et populo terrae Sancti Clementis
honorifice fuit adductus, atque electus;
et ita consecratus a Domno Paschali Summo
Pontifice, suscepit curam pastoralem in baculi
traditione.
Ejus in tempore adversarii, qui tenebant
bona Ecclesiae, ut audierunt adventum Henrici
Imperatoris, cognoscentes animum Alberici
Abbatis promptum in quantum posset ad
sese vendicandum de eis, convocavere finitimos
et longe remotos de sua cognatione, et
habentes commune colloquium, ex consilio
venerunt ad Abbatem Albericum, et illa Castella,
quae illi de Ecclesia tenebant, quieta
ei reddiderunt in sua miseratione sine ulla retentione,
parati ad juramentum, ad fidelitatem,
et omnia quaecumque Abbas sibi praeciperet
facere. Qui postquam triduo ipsa Castella
in manu sua tenuit, sumpto consilio ab
eis, qui pavidi magis erant parati ad persuadendum
ut daret, quam ut retineret, eadem
Castella eisdem Baronibus interposita quadam
conventione reddidit, ut ipsi iurarent et fidelitatem
promitterent, ut nunquam per se, neque
per aliquem, quem possent repellere, Ec clesia
Sancti Clementis eadem Castella, vel alias
possessiones, et moda possideret, vel acquirere
posset, ulterius perderet, et si insurgerent
adversarii, ipsi essent ad comprimendum adjutores
fidelissimi. Constituerunt etiam dare
censum annuum pro recognitione decem bisanzios;
et si controversia de his oriretur,
quae supra diximus, ille, per quem fuisset orta,
mille libras auri purissimi persolvere ad profectum
Monasterii cogeretur. Hoc juravit Gentilis
de Colle Petri, qui tenebat Castellum
Pesculi et Carufanum, et Olivulam, et Sanso, et
|
|