hoc prolata perit ipsa: et post ipsam nullum remanet verbum. Si
autem quod dicitur non caret intellectu, etsi vox ipsa perit que pervenit
ad aures exteriores, verbum tamen quod voce est intimatum
ipsa scilicet sapientia que procedit ex ore sapientis plene manet
in corde loquentis et in corde audientis, dicente Moyse: "Prope est
verbum in corde tuo", et psalmista: "Eructavit cor meum verbum
bonum". Si enim, Scriptura teste, et in corde est verbum
et de corde procedit, tunc posset in hamine perire verbum cum,
deficiente in eo memoria, traderetur quod sapitur oblivioni. Igitur
verbum bonum ipsa sapientia est, teste psalmista qui dicit: "Os
iusti meditabitur sapientiam". Sed hoc solum differt inter
nomen verbi et nomen sapientie quod differre videtur inter nomen
fluminis et nomen aque: siquidem aqua quelibet aqua est, et flumen
nichilominus aqua est, sed in hoc tantum differt quod aqua
potest dici et que fluit et que non fluit, fluvius autem non dicitur
nisi sit aqua fluens. Quemadmodum ignis dici potest et qui
flamma est et qui flamma non est, flamma autem dici non potest
nisi illa corpulenta substantia que nascitur, ut sic dicam, de igne,
eodem modo sapientia dicitur et que in corde latet et que de corde
procedit, verbum autem non dicitur nisi sapientia que de corde
procedit, induens, ut ita dixerim, in ore vocem, ut possit per auditum
concipi in cordibus auditorum. Verum hec iccirco dico
ut, exempli gratia, intelligatis esse Verbum Dei ipsam Sapientiam Dei
Patris, que iccirco dicta est Verbum Dei quia, qui dixit et facta
sunt, Verbo suo dixit quod dixit et Verbo suo fecit quod fecit, quandoquidem
|
1
5
10
15
20
25
|