29. Item de Eraclio et de exaltatione sancte crucis et de papa sui temporis.
Eraclius stat magnificus, diademate summus.
Gothorum rex mirificus regnat Sisimundus,
Multos Iudeos subdidit ille Deo.
Expedit Eraclii iam cesaris acta fateri,
Qui crucis et cleri studuit loca, iura tueri,
Pro cruce quanta gerit, sermo canendus erit.
Urbs bona Davitica, modica sub pace quieta,
Fertur ab antiqua Persarum gente petita,
Marte requisita, crux latitabat ita.
Cosdroes iratus disponit, ut urbs capiatur;
Urbs ubi pugnatur, capitur populusque ligatur,
Cumque crucem rapuit, Persica gens habiit.
Cosdrois aula fuit valida testudine plexa,
Intus habens latera gemmis auroque retexta,
Qua velud etherea sidera fixa micant.
Sub specie celi potuit domus illa videri,
Desuper instituit currus quandoque moveri,
Unde ferens strepitum fulmina ficta dedit.
Celibe mentita sedet impius arce petita,
Cum cruce quesita putat illic vivere vita,
Nec metuit mortem, dum resideret ita.
Filius ex ipsa patris feritate patrissat,
Acriter admissa fert prelia, sanguine mixta,
Militibusque suis in loca sancta ruit.
Obviat Eraclius, reprimens virtute superbum,
Ponteque Danubii celebrat cum rege duellum,
Et virtute crucis diripit arma ducis.
Inpius occisus cadit hic, set credere visus,
Devictus populus rediit, babtismate nisus,
Miles et ipsius credidit in Dominum.
Signa iubet cesar per climata Persa moveri,
Cosdroes absconsus memorati tecmine celi,
Deditus interiit, celica ponpa perit.
Amputat Eraclius regis caput ense malignum,
Obsequium dignum recipit venerabile signum,
Ad loca Davitica cum cruce signa micant.
Montis Oliveti, victorum munere freti,
Dum portas penetrare putant cum cesare leti,
Porta fit ut paries, turba repulsa redit.
Affuit angelicus pro cesare sermo venustus:
Nolo, quod augustus gemmis procedat honustus,
Intrantis Christi sit memor ipse sibi.
Auferat ornatus, humilis pede progrediatur,
Eraclii manibus iam crux benedicta feratur.
Porta reformatur, spes via larga datur.
Sufficit Eraclii breviter narrasse decores.
Me vocat ad reliquos regum mea Musa labores,
Karolus et reliqui grandia gesta movent.
Imperat Eraclius annis quasi ter duodenis,
Quo crucis et cleri celeberrima gloria venit,
Illa recordatio perpetualis erit.
Temporis Eraclii nunc papa sedet Severinus,
Artibus edoctus pater est ad docmata primus,
Fertque duos annos ipse duosque dies.
|
|