ac nobilioris secundum seculum prosapię natus, et in huius scola
monasterii a sua pueritia nutritus, et litterarum nostro congruentium
ordini studiis bene imbutus. qui cum ab omni abbatię
populo fidelitate et sacramentis confirmatus in huius honore culminis
fuisset, cepit regimen libere exercere, bonaque huius monasterii
ab omnibus defensare firmissimeque per omnia tuere.
de quo in ipsa novitate pręlationis quidam nostrorum se quandam
in somnis vidisse visionem narravit. videbat quippe dormiens
sanctum Euticium cum quo etiam avum eiusdem domni abbatis,
Adam scilicet filium Rodulfi, cernebat consistere, et audiebat
eundem sanctum ipsi viro dicentem: « Manda nepoti tuo Pharphensi
abbati, innuens ut destruat ydola lucosquc succendat.
meam quoque festivitatem, quę ipso die evenit in quo abbatiam
suscepit, decentissime celebrare faciat, ut me tutorem suum
Deo auxiliante suis in causis habeat ». quod cum is qui visavit
audisset, surgens, domno abbati studuit referre. erat enim
gnarus bene litterarum. quam utique sententiam cum nos audissemus,
sic interpretati sumus, scilicet quod iccirco a Dco in
hoc regimine pręlatus est, ut infra extraque abbatiam hanc ab
omni incommoditate satagat purgare. per ydola enim quę infra
templurm consistunt, ut quęque nociva et incommoda fiebant a
quibuscumque malignis infra abbatiam potenter destruens corrigeret.
per lucos vero, quibus situs silvarum significantur, ut
quascumque ab extraneis illatas huic monasterio oppressiones igni
concremaret, idest ad nichilum deduceret. quę omnia non multo
post adimpleta cognovimus. nam plurimi infra abbatiam fraudulenter
et nequiter agentes, domni abbatis fortitudine perterriti,
a malignitatibus quieverunt; nonnulli etiam eius pavore timidi
fugientes hinc discesserunt. itaque totius regimen conventus
cepit vigilanti studio perficere, et maximam de nobis curam habere,
ecclesiaęque decus sollerter ampliare. nam vestem altaris sanctę
Marię et plurima ornamenta a suis prędecessoribus oppignerata
studuit recipere, et ad huius honorem ęcclesię recolligere,
nova quoque nonnulla acquirere. armatam manum super nos
equitum et villanorum totius abbatię, qua multotiens ab eius
|
|