Ad secundum dicendum, quod ad congruitatem assumptibilitatis requiritur
similitudo imaginis, quia per hanc creatura rationalis particeps est divinae
beatitudinis. Unde ad hanc congruitatem non sufficit similitudo vestigii, qualis
in creaturis irrationalibus invenitur.
Ad tertium dicendum, quod duplex est similitudo creaturae ad Deum. Una
secundum participationem alicuius divinae bonitatis sicut ab eo vivente omnia
vitam participant: et sic creatura rationalis in qua invenitur esse, vivere et
intelligere, maxime Deo assimilatur; et haec similitudo requiritur ad assumptibilitatem.
Alia similitudo est secundum proportionem, ut si dicatur similitudo
inter Deum et ignem, quia sicut ignis consumit corpus, ita Deus consumit
nequitiam; et haec similitudo requiritur in figurativis locutionibus, et appropriationibus:
quam Dionysius in secundo cap. cael. Hierarch. vocat dissimilem
similitudinem: et de hac similitudine procedit obiectio.
Solutio II
Ad secundam quaestionem dicendum est, quod de absoluta potentia loquendo,
Deus potuit angelicam naturam assumere; sed natura angelica non habebat
aliquam congruentiam ut assumeretur, praecipue propter duo. Primo, quia eius
peccatum non erat remediabile. Secundo, quia non decet ut aliquam perfectionem
creaturae Deus assumendo auferat. Personalitas autem quaedam perfectio
creaturae est. Sed si natura assumpta personalitatem propriam haberet post
assumptionem, non posset esse unio in persona, quia essent duae personae;
unde oportet quod id quod assumptum est, personalitatem non habeat, natum
tamen habere. In angelica autem natura non invenitur potentia ad personalitatem
sine actu, cum non per generationem procedat in esse; et ideo non fuit congruum
ut angelica natura assumeretur.
AD OBIECTA
Ad primum ergo, cum opponitur quod angelica natura est Deo similior quam
humana, dicendum quod verum est, si natura divina in se absolute consideretur;
si autem consideretur secundum quod est in personis per relationes originis
distinctis, sic magis convenit cum homine, ut dictum est. Similiter etiam si
consideretur secundum quod est exemplar totius creaturae; in homine enim
invenitur similitudo cum qualibet creatura, ut dictum est, non autem in Angelo.
Similiter etiam si consideretur inquantum gubernat universum: sicut enim Deus
totus est in qualibet parte universi per essentiam, praesentiam, et potentiam;
sic et anima in qualibet parte corporis.
Ad secundum dicendum, quod causa miseriae Angelorum, idest peccatum,
remedium non habet; et ideo nec eorum miseriae congrue subveniri potest.
|
|