Pag 286

Milites uero dicebant, ut crucis subiret tormentum. Alii referebant,
ut capite priuaretur. Alli quidem dicebant ipsum ignibus
concremandum. Alexander audiens hoc respondit: "Quid mali
fecit uir iste, si curauit mandatum domini sui adimplere?
Quicumque iudicat illum, se ipsum iudicat in futurum. Nam
si ego iniungerem alicui uestrum, ut necaret Darium, eadem
incumberet uobis pena a Dario inferenda." Et hoc dicens iussit
illum abire continuo cum salute, eum commendans de fortitudine
uirium. 50. Audiens Darius imperator satrapes suos succubuisse,
statim congregauit multitudinem equitum et peditum ascendens
montem Cicilie, tantum se Alexandro cum toto suo exercitu
ostendit, sperans Alexandrum fortitudine seu multitudine superare.
Igitur ingressus pugnam cum Alexandro, Darius uictus
est et fugit. Alexander autem persecutus est eum usque ad
ciuitatem Dactaram et castrametatus est ibi et diis suis uictimas
immolauit. Alio uero die cepit ipsam ciuitatem acriter expugnare.
Apprehendens itaque eam, magistratus posuit ibi solium
et omnes ciuitates in circuitu positas sue supposuit dominacioni.
In ipsa siquidem ciuitate inuenit thesauros innumerabiles et
matrem Darii et filios et uxorem etc.
De exercitu Darii uolentis prodere eum etc.
51. Inter hec unus ex principibus milicie Darii uenit ad
Alexandrum dicens: "Maxime imperator! Ego innumerabilia seruicia
Dario contuli et nichil boni fui ab eo consecutus. Quapropter
si uestre complacet maiestati, exhibete michi decem milia hominum
armatos, et spondeo uobis me Darium et maximam
miliciam traditurum." Audiens hoc, Alexander dixit: "Amici!
Non credunt tibi extranei, cum tuos cupias expugnare."
De litteris, quas Darius recepit a suis etc.
52. Interea quidam ex principibus milicie Darii scripserunt
epistulam Dario continentem ita: "Regi regum Dario, preclaro
deo magno Saphii Stuphur satrapes seruitutem etc. Scripsimus
aliis temporibus maiestati uestre et nunc iterum scribimus uobis
Alexandri Macedonis argumentum. Ipse enim Alexander ut leo
ad terras uestras perueniens omnes facultates nostras ut rapidus
dissipauit et occidit milites uestros. Sicque tanta sumus turbulacione
oppressi, quod impetum eius de cetero sustinere non
ualemus. Quapropter deitati uestre humiliter supplicamus, quantus
seruitutem nostram ad memoriam reducendo nobis dignemini
taliter subuenire, ut resistentibus hostibus uiolenciam, quam
nobis ingerunt, repellamus." 53. Relecta itaque epistula Darius
statim scripsit Alexandro hoc modo etc.