faventibus omnino parcebat, et si quis in illum offenderet, sine
misericordia et velut sacrilegum acerrime condemnabat. super
hęc vero omnia mala, decretum quod omni conventui fecerat,
penaque ęterni anathematis alligaverat, dissipavit et omnino delere
fecit, nosque in nichilum deduxit. manualia quoque nostra et
terrarum vicendas, ac molendinos, et portuum redditus, mercatique
teloneum, et angariales homines, et omnia nobis pertinentia, vel
quę prędecessores illius abbates conventui nostro sacramento firmaverant,
vel libentissime concesserant, minuavit et abstulit, et
per equites suosque fautores dispertiit. quapropter famis inopia
cruciabamur et omni dedecore affligebamur, plurimis etiam diebus
quinque vel septem nucibus de cellario pro panibus per diem
alebamur, et non iarm de tertio misso in refectorio apud nos
conquerebatur, sed de quantitaticula panis tractabatur. Bubalos
et boves et animalia spanisca atque equas quas invenit, prodige
donavit. preterea obsequia cellarum omnium et locorum nobis
pertinentium, et decimas abbatię, et exenia constituta perdidimus,
et nec seminavimus neque messuimus per temporis spatia quinquennii.
pensiones quoque libellorum sibi recondidit, quas fingebat
se dare in lucro tabulę altaris. nos sibi fecimus bona et ab,
eo expectabamus meliora. e contra retribuit ille nobis mala et
contra nos excogitavit pessima et deteriora, omnesque qui de
eius honore amplius tractaverunt et perfecerunt, dissipavit et destruxit,
et exconcilians usque ad terram humiliavit. vinum
etiam nobis limphare fecit et consuetam iustitiam minuavit.
enimvero fraudulentis ingenii et totius mendacii atque deceptionis
et circumventionis malitię semper ab initio extitit et non se in
abbatia, ut decebat, in aliquo cohercuit aut emendavit, sed deterior
in omnibus et per omnia fuit. cuius malitias durissimas et divastationes
nequissimas pertulimus per .VI. annorum spatia. tunc demum
magnis afflicti doloribus variisque contriti cruciatibus, Romę
ad papam Calixtum nos fere .XX. e fratribus perreximus, eumque,
prostrati pedibus illius, supplicavimus, ut nobis in nostris miseriis
subveniret, et aliquid commodi impertiret. sed cum ni boni
ab eo possemus obtinere, nec apud ipsum aliquam habere consolationem,
ad monasterium reversi sumus maximo cum rubore.