nostra non oberit, quam vestrorum praesentia
plene supplebit.
Cap. VII.
Petrus de Vineis, super deditione cujusdam
civitatis scribit Imperatori.
Gaudium quod super omne gaudium maximum
reputavi, quod merito dici potest
gaudium gaudiorum, ex deditione
civitatis, in qua repugnandi sola spes adversantibus
remanserat, cum illud nondum per vestros
ut sperabam primus acceperim: sed per
alios qui Majestatis vestrae literas recipere meruerunt.
Cum quadam interjectione verecundiae,
meis quodammodo votis accessit, quia
tantae dulcedinis fore credidi primus acceptor,
ut fierem fidelibus aliis istarum partium dispensator,
defecissem forsan eius esurie, nisi eam
ab aliis qui me in ipsius acceptione praevenerant
percepissem. Et forsitan factum est, ut
intemperantia gratulandi, quam habiturus eram
de tantorum felicitate successuum, et parcitate
hujusmodi traheretur in modum ne jucunditate
tanta gratulationis accensus parvitatem
virtutis meae, quae ad tanta minus forte
tripudia suffecisset, magnitudinis suae viribus
adscriberet. Magisterium quidem laudo,
sed propter hoc verecundiam non depono,
cum tanto fierem in prima hujus acceptione
dulcedinis, et in aliorum erogatione