Cesar, quęre, cur mendicent fideles episcopi;
Nichil habent sibi ipsis, nil, quod frangant inopi,
Nichil est eis relictum neque ramus hysopi.
Solum fustem, quem das, cesar, gerimus in manibus;
Cetera bona vicinis vorantur a canibus.
Similes quidem videmur nos umbris inanibus.
Perit honor sacerdotum et presulum dignitas,
Supergressa est fenestras crudelis iniquitas;
Conclamatum est, ni vestra nobis adsit pietas.
Si aęcclesias servatis easque defenditis,
Et si pedibus luporum decipulam tenditis,
Placens deo holocaustum devotus inpenditis.
Ensem enim vobis cingunt aecclesię presules,
Ut mali cessent a malis, mutili vel debiles
Proscribantur in ęternum, per vos fiant exules.
Iussu legis si vel unus artubus truncabitur,
Statim lupus fìet agnus, deus collaudabitur,
Omne tempus regis nostri sabbatum vocabitur.
Cesar, spes aecclesiarum, stude sapientię ,
Quę tibi servabit arcem Romanę potentię;
Ante te vadens cavebit gonos fraudulentię.
|
|