XXVIII. De leporibus et ranis.
Silua sonat, fugiunt lepores; palus obuiat, herent.
Fit mora: respiciunt ante retroque, timent.
Dum librant in mente metus, se mergere pacti,
Se metui et ranas stagna subire uident.
Vnus ait: «Sperare licet; non sola timoris
Turba sumus: uano rana timore latet.
Spem decet amplecti, spes est uia prima salutis.
Sepe facit metui non metuenda metus.
Corporis est leuitas et mentis inertia nobis:
Ista fuge causam suggerit, illa fugam».
Sic timeat quicumque timet ne mole timoris
Spe careat: grauis est spe fugiente timor.
Speret qui metuit: morituros uiuere uidi
Spe duce, uicturos spe moriente mori.
|
|