IIII
De acceptione personarum.
(1) Ve vobis qui corrupti estis prece vel pretio, qui tracti
amore vel odio «dicitis bonum malum et malum bonum,
ponentes tenebras lucem et lucem tenebras», mortificantes
animas, que non moriuntur, et vivificantes animas, que non
vivunt. Vos enim non attenditis merita causarum, sed merita
personarum, non iura, sed munera, non iustitiam, sed
pecuniam, non quid ratio dictet, sed quid voluntas affectet,
non quid lex sanciat, sed quid mens cupiat. Non iustitiam
inclinatis ad animum, sed animum inclinatis ad iustitiam, non ut
quod licet hoc libeat, sed ut liceat hoc quod libet. Nunquam
in vobis ita simplex est oculus, ut totum corpus sit lucidum,
sed aliquid semper admiscetis fermenti, quo totam massam
corrumpitis.
(2) Pauperum causam cum mora negligitis, divitum causam
cum instantia promovetis: in illis rigorem ostenditis,
cum istis ex mansuetudine dispensatis; illos cum difficultate
respicitis, istos cum favore tractatis; illos negligenter auditis,
istos subtiliter abscultatis. Clamat pauper et nullus exaudit,
loquitur dives et omnis applaudit. «Dives locutus est, et
omnes tacuerunt, et verbum illius usque ad nubes perducent;
|
|