nunc, si quando mihi, nunc, nunc succurrite, Musę,
et fontes aperite novos, immittite habenas
fluminibus! totos effundat Pympla liquores,
nunc laxet Cephysus aquas et murmure rauco
(qualia, quum Tyrio vernantem flore videret
Narcissum, fudisse ferunt) lamenta resumat,
et nemus Ardalidum coenoso gurgite praeceps
insonet, acsi iterum trepidet Phytona renatum!
nec mage Corycio festos, Pegnides, in antro
ducite (ut ante) choros, sed quales Nereis olim
ad tumulos et busta sui conspexit Achillis
crine Thetys lacero, miseras renovate querelas!
et tua feralem comitetur tybia pompam,
Euterpe, calami iam dudum dulce sonantes
longa (nec immerito) sine voce silentia servent!
nam iacet Aonię rupis non advena, sed quae
innuptam potuit vobis permista Minervam
decipere intuitu, dum fessa iugis Aganippes
retur Calliopen et nomine saepe sororum
compellat. nam te Musarum ex agmine credit,
Hippolyte, sed nec facie nec voce minorem.
en citharae vocalis honos (velut astitit Hębro,
Quum minus arguto nervos impelleret Orpheus
pollice) sponte tacet, non crines Daphnidis arbor
nectit Apollineos, sed dirae tempora taxi
|
1
5
10
15
20
25
|