perfectionem suam? Et quidem emulorum iudicium, heu, heu, miseris
prope est, sed tamen, quia tempus exigit, bonum est Benedicto
mutare locum, ut relicta Segor civitate parvula, ad montem cum
diabolo bellaturus ascendat. Est enim montis vertex artior quidem,
sed altior, quia vita pauperior paucos tolerat, sed tamen ad
contemplandum opportunior est. Crescente etenim fratrum numero,
crescat possessio necesse est, et crescente possessione crescant protinus
curarum crines, crescant sollicitudinum pili, et negotiorum cesaries.
Non igitur in arto montis manere potest qui inferius dilatatur
et crescit, nec videre potest alta consilia qui circa rerum
minima occupatus tabescit. Unde et in Apocalipsim per Johannem
dicitur: «venit unus de septem angelis habentibus phialas plenas
septem plagis novissimis, et locutus est mecum, dicens: veni, ostendam
tibi sponsam, uxorem Agni». Quo dicto adiecit et ait: «et
sustulit me in spiritu in montem magnum, et altum, et ostendit
mihi civitatem sanctam Jerusalem descendentem de celo a Deo,
habentem claritatem Dei».
13. Hec claritas dei Benedicto quoque ostensa est cum <esset>
in monte, quando vidit animam Germani, Capuani episcopi, in sphera
ignea ab angelis in celum deferri. Et hoc quando? «Intempeste noctis
silentio». De hora quippe illa nemo scit, neque angeli, neque
|
|