subinfertur: Propterea ait iudaei quaerebant eum interficere,
quoniam filium dei se dicebat, aequalem se faciens deo.
I 12 (I 12) Porro cum uir iste anilis fabulae iuris de quo loquimur
- si tamen uir dici debeat qui non uiriliter sed eneruiter agit –
dominum Iesum Christum ideo non uerum dei filium uerumque
deum ineptissimis non ueretur adsertionibus profanare, eo quod
uerus homo a ueri uerbi dei persona adsumptus in plenitudine
integraeque humanae naturae ineffabiliter a nobis creditur et praedicatur,
in nullo procul dubio ob hoc distare a iudaica perfidia
denotatur. Nam etsi uerbis aliis non tamen alia utitur cordis noxii
prauitate. Iudaeus namque dicit: Tu cum sis homo, facis temetipsum
deum. Hereticus prorsus redarguens ait: Cum sit homo et s
ubditus deo, non potest uerus deus uerusque credi filius dei. Licet
profiteatur aliquando, quasi per discidium, Christum ex parte
uerum deum uerumque dei filium et ex parte adoptiuum filium
et nuncupatiuum deum, ferulae quin potius, ut rerum qualitatis
informat relatio, timore coactus quam ueritatis iudicatur amore
deuictus, permiscens utique inter trita ueneni pocula modicum
quid mellis, quatenus bibentis faucem simulato suauiter deludat
pestifera dulcedo sapore, aemolator per omnia paternae traditionis
exsistens falsissimique dogmatis cultor. Nam Arrius, de cuius iste
discendisse ramnifera patenter stirpe uidetur, cum dei filium adoptiuum
et creaturam esse firmaret, ad decipiendas tamen simplicium
mentes fingebat aliquid quasi eximii decoris insigne: excellentiorem,
non creatorem, cunctis eum proferebat creaturis. Sed quoniam
unus est Christus dei hominisque filius, et unitas in partes non
rescinditur - nequaquam enim unus diuidi potest nullaque umquam
rationis possibilitate personalis unio recepit sectionem - quia
sic est humana natura inenarrabili quodammodo diuinae inseparabiliter
unita naturae sicque inestimabili consideratione <diuina
natura>, iuxta quod pax dei praecellet omnem intellectum, solae
cognita ineffabilis trinitati, contemperata est humanae naturae,
quatenus nec naturarum confusio nec naturarum umquam ullomodo
diuisio suspicetur. Sed salua proprietate utriusque inrefusae et
intransfusae naturae, in una dei hominisque persona nec deus
|
|