Cesar abinde feram precingit in orbe leenam,
Pro meritis merita referens, pro crimine penam,
Ut sic morte ream perdere marte queat.
Haec ubi gesta tonant, venit generosa Cremona;
Astans mente bona, regi dedit inclita dona.
Gaudia multiplicat nostra Papia bona.
Brixia colla dedit; Bononia prorsus hobedit.
Arte quidem cedit set corde Placentia ledit.
Cesaris ad libitum terra subacta redit.
Diruta Cuma venit, quam torva leena subegit,
Laudaque conqueritur, quam viribus hostis adegit.
Ora rigat lacrimis qui diadema regit.
Rex iubet hanc miseram cicius cessare querelam,
Et monet, ut nullam super his petat illa medelam,
Ni prius obsessam perditione premat.
Turgida messis erat, quam curia perdere querit,
Arma premunt segetes, que non potuere tueri;
Terra iacet sterilis, fructus ubique perit.
Surgit ab obsessis, postquam perit undique messis;
Civibus obpressis, ad proxima castra recessit.
Qua requiem querat, frigus et imber erat.
Servantur montes, servantur et undique valles,
Litora fluminea cunctique per abdita calles,
Ad loca morte rea ne cibus ullus eat.
Evolat interdum solita feritate Boemus,
Cuius ab obsequiis predas retinere solemus;
Perfolat intrepidus flumina, rura, nemus.
Urbs silet et patitur, terroribus undique plena.
Iam lepus efficitur plebs, que fuit ante leena;
Egregius populus iam quasi victus erat.
21. De rehedificatione nove civitatis Laude per imperatorem F. De rehediticatione Cumane
civitatis.
Viribus imperii iam nunc nova Lauda creatur.
Cum reformatur; invisaque Crema crematur.
Grecia turbatur; terror in orbe datur.
Prelia cesarei narrantur in orbe trophei;
Viribus imperii quantum sibi culmen adegit,
Quis vigor insit ei, publica fama vehit.
Ammodo iacturam regum sibi quisque futuram
Estimat, et curat, ne fiat ei nocitura,
Ne per tam dura prelia regna ruant.
Urbs bona septeno subcumbere cogitur anno
Marte, fame valida, regali perdita banno,
Absque tenore bono iam ruitura solo.
Urbs veniam querit; veniam nequid ipsa mereri.
Que regnabat heri, nulla valet arte tueri.
Stantibus aecclesiis, Troia secunda perit.
Enses et laqueos nuda cervice ferentes,
Cesaris ante pedes populi iacuere dolentes,
Qui miserendo reis menbra relaxat eis.
|
|