tolleret, pueros scilicet et equos et diversam supellectilem, et ad Perctarit inlaesus
properaret. Pari etiam modo et vestiarium illum absolvit. Qui omnia sua secundum
benignitatem regis sufficienter tollentes, cum eiusdem regis adiutorio Francorum in
patriam ad suum dilectum Perctarit sunt profecti.
5. Hac tempestate Francorum exercitus de Provincia egrediens, in Italiam
introivit. Contra quos Grimuald cum Langobardis progressus, hac eos arte decepit.
Fugere quippe se eorum impetum simulans, castra sua simul cum tentoriis et diversis
pariter referta bonis praecipueque vini optimi copia hominibus omnino vacua reliquit.
Quo dum Francorum acies advenissent, existimantes Grimualdum cum Langobardis
pavore deterritos castra integra reliquisse, mox laeti effecti certatim cuncta invadunt
coenamque affluentissimam instruunt. Qui dum diversis epulis multoque degravati
vino somnoque quievissent, Grimuald super eos post noctis medium inruens, tanta eos
caede prostravit, ut vix pauci ex eis elapsi patriam valuerint reppedare. Qui locus,
ubi hoc gestum est proelium, Francorum usque hodie Rivus appellatur, nec longe distat
ab Astensis civitatis moenibus.
6. His diebus Constantinus augustus, qui et Constans est appellatus, Italiam a
Langobardorum manu eruere cupiens, Constantinopoli egressus, per litoralia iter
habens, Athenas venit, indeque mare transgressus, Tarentum applicuit. Qui tamen
prius ad solitarium quendam, qui prophetiae spiritum habere dicebatur, adiit, studiose
ab eo sciscitans, utrum gentem Langobardorum, quae in Italia habitabat, superare
et optinere possit. A quo cum servus Dei spatium unius noctis expetisset, ut pro hoc
ipso Dominum supplicaret*, facto mane ita eidem augusto respondit: "Gens Langobardorum
|
|