quas de hostibus suis predictis habuerat, et clipeos atque cassides.
Nec pretermittendum fore opinor, quod imperator christianissimus,
animi ferocitate deposita et hostili odio abiecto, ipsos
Cremenses per quendam locum angustum, unde egrediebantur,
exire adiuvans suis propriis manibus quendam ipsorum languidum
cum aliis militibus exportavit. Qui tante benignitatis
tanteque imperialis mansuetudinis actio omnibus hominibus
maximum debet prestare exemplum. Enim Teutonici ac
Longobardi castrum introeuntes, prout quisque fortior erat,
unus solus tantum unam viciniam occupabat; nec de illis
rebus, que in illis erant domibus , quas occupaverant, alicui
alii permittebant accipere. Quod alii et maxime scutiferi, qui
postremum intraverant castrum, considerantes nec aliquid de
rebus ab aliis preoccupatis accipere audentes, dolore insimul et
invidia concitati in quam pluribus castri partibus ignem apposuerunt;
et totum castrum subito combustum fuit cum his
rebus tam victualibus quam aliis, que intus fuerant, cum non
esset adhuc plene expoliatum. Posteaque fere omnibus domibus
castri destructis Cremonensibus, partim a Laudensibus
fossatoque complanato murum quoque castri totum in terra
prostraverunt. Insuper etiam Cremonenses avidi Creme
dissipationis etiam quasdam ecclesias ipsius castri destruxerunt.
|
1
5
10
15
20
|