numquam sine sodalibus limitem forinsecum transire. In diebus vero ieiuniorum
sollemnia nequaquam celebrabat sanctorum; e contra autem in
sollemnitatibus nec genua flectebat nec ieiunabat, nec quemquam secum
commorantem ieiunare sinebat. Triduanum namque illud ieiunium quod
inter sanctos dies paschales contra antiquorum dicta sanctorum noviter est
peragi usitatum sic vehementer horrebat, ut libenter diceret velle se tradere
morti si tantum exhortari posset populum quatenus in tempus mutaretur
licitum et aptum. Quapropter in uno eorum dierum, una omni iam ecclesia
congregata, ut solito more ad letanias procederet, locum e quo docere
solebat conscendit eisque talia verba proferre coepit: << Debet - inquit-,
dilectissimi, iuxta apostoli dictum esse Domino Deo nostro rationabile
obsequium nostrum, quod competenter tunc agitur quando cum sanctorum
dictis noster actus concors invenitur. Hoc ieiunium quod nunc agitis
scitote me penitus ignorare, cuius impulsione spiritus agatur. Si enim Dei
sit valde miror, quoniam per illorum dicta sanctorum pro quibus Deum locutum
non dubito ieiunare in his diebus paschalibus interdictum reperio.
Est et res alia quae super hoc nimis me haesitare cogit: nam in istis diebus
tam acriter vos affligere cerno, vestibus laneis induendo, nudis pedibus incedendo,
|
|