previdit similem ob universe carnis creacionem, in adiutorium eidem,
que de dormientis costa formata, ab eo, unde supmta est, virago
vocabulum supmsit. hos ergo cum in medio Paradysi constituisset,
operari et custodire, illud quo esset eis prolis fecunditas,
sumerentque, cum illi beneplacitum fuisset, absque carnis corrupcione
angelice societatis honorem, viteque beate gloriam cum omnigenita
stirpe perpetuo fruerentur, sublati in lapsorum angelorum sublimitate
locorum, ne celi cives paterentur dapmna ruine. in his preceptum
dedit, ne, cum omnium Paradysi arborum gustu fruerentur,
unius sibi presumerent tactum gustumve. nam illis morsum agentibus
morte, que a morsu dicta est, non carerent. hoc ille,
qui iam de summa celi arce cum male sociata sibi caterva deciderat,
ut vidit invidit. et ne illorum ad celos esset || ascensus,
serpentis se lingue intexens virus profudit et inquit: « Cur tam
iniusta vobis dominatur paupertas, ne libeat vobis tam pulchre
arboris donum ad vestros libitus suum convertere pomum?
en, si supmseritis, erit lucifer totus; quod Dominus dixit, non
erit congruum opus ». ut audax mulier captavit verba doloris,
mox male credula presupmsit gustum crudele, deditque viro necem
pro lumine, numen se fieri posse credens. dum noxia nossent,
haud mora, illis versantur tempora leta. tecto pudore dant se
pro septa latebris. iamque meridies defecerat eis post auram, tum
subito vocem percipiunt iudicis magnam, an sua nossent iure precepta
servanda, quin istis foret sua fortuna neganda. pavens et
favens herus incusat iugalem; dat verba illa pestem referre malignam,
seque deceptos nullam preripere causam. fert iudex istis
doloris labore[m], ut afflicti non sibi soli, sed omni proferant stirpi.
lugeant semper merito amborum delicti. pelle sarcitos eliminat
gaudiis illis, et claustra mandat servare romphea ignis. « En »,
inquit, « homo quem condidi magno amore, extorris factus, abigeris
dyro dolore; non vita tibi, non gaudium dabituir tristi! o vere
|
|