Christo conqueritur, et cordis supplice voce
Alloquitur sponsa Sponsum, suspirat et inquit:
'Ecce vides, Domine, quod sum tibi sola relicta'.
Nec mora. Concentus mirabilis ille beati
Francisci sonuit in virginis auribus; audit
Psallentes Fratres: nec erat locus ille propinquus,
Qui nisi celesti nutu perlata fuissent
Organa, seu dono summe virtutis adauctus
Corporis auditus foret, hec attingere numquam
Humano more potuisset virginis auris.
Nec nimis hoc mirum reputo; magis esse benignum
Credo, quod ad dulce solamen sola videre
Christi presepe meruit. Post, mane secuto,
Intulit hoc sotiis: 'Benedictus sit Deus! Ipse
Me non deseruit solam; sua gratia fecit
Quod mea percepit auris sollempnia tota,
Que chorus in sancti Francisci concinit aula'.
XXVI - De ferventissimo crucis amore.
Pungit amara crucis Christi compassio mentem
Virginis, ad lacrimas oculos sacra vulnera cogunt.
Diversos anime motus crux ipsa movebat:
Elicit hinc lacrimas, solamina parturit inde;
Passo compatiens lacrimatur virgo; salutem
In cruce dum recolit, plausus et gaudia surgunt.
Temperat hoc fletum, quod restauratio mundi
Ex cruce dependet, quod lacrima dulcis amaros
Detersit fletus, delevit pena reatum,
Plaga luem lavit, livorem vulnus abegit.
Hinc sibi dulcescunt lacrime, compassio mentem
Dulcorat, fit crux lenis, fit passio grata.
Quem sibi fortis amor devinxerat atque profundo
Cordis inherebat, animo non excidit, inmo
Hunc quasi precipuum thesa[u]rum mentis in arca
Servat, persepe memorans, repetensque frequenter.
|
1
5
10
15
20
25
30
|