nobiles addisci non possunt nisi prius vilia deleantur. Et dixit:
sicut homo non potest uno celum oculo et alio terram intueri,
sic suum sensum elevare non potest ad nobilia et vilia invicem
capienda. Et dixit alter: tuam vitam non expendas in vanum,
et inutiliter non labores. Et dixit alter: amoris radix est amicum
equari amico, et amor quicumque si absque equalitate fuerit
cito sedatur. Et dixit: populum regem timere melius est quam
e contra; et regi obedire in duobus consistit: in timore, scilicet,
et amore. Et dixerunt alteri: quando perficitur sensus hominis?
Respondit: cum locutio non excedit. Et dixit: qui [non]
munitur adversus contingentes casus, illi se muniunt contra eum.
Et dixit alter: contra liberalem invidus irascitur, et eius quod
non est suum avarus. Et dixit alter: non potest esse lucrifactio
cum iustificatione, nec cum gulositate salus, nec cum deceptione
amicitia, nec cum mala disciplinatione nobilitas, nec
cum superbia amor, nec cum necessitate iusticia, nec cum invidia
cordis quies, nec cum vindicta sensus sive discrecio, nec processus
absque consilio. Et dixit: non emittas magnas voces cum
loqueris, nec per inimicum frauderis, nec in amore amici tui
esto superfluus, nec associeris ei qui te bene non dirigit, nec
inobedias ei qui te a deceptione precavit, et malas consuetudines
vites eo quod amicus redarguet et inimicus conveniet te
pro eis. Et dixit alter: non confidas de insipiente ob parentelam
quam habes cum eo, nec propter vicinitatem vel amorem ipsius,
quia sic est qui vicinatur eidem, velut igni vicinus esset et
pericula timeret ipsius. Et dixit alter: qui dulcia impendit eloquia
et opera fellea, ipse maximus est inimicus. Et dixit alter:
|
|