ebdomade annorum, non dierum, deputatis singulis ebdomadis
septem annis. Quod autem distinguit inter septem ebdomadas et
sexaginta duas, ideo factum puto quia fortassis infra septem ebdomadas
edificata est civitas Ierusalem in angustia temporum et exinde
post ebdomadas sexaginta duas, idest post annos quadringentos triginta
|| quattuor occisus est Christus. Ex qua videlicet occisione
factum est ut populos Israel non esset populus eius, pro eo scilicet
quod negavit illum in conspectu Pilati, dicens: "Nos non habemus
regem nisi Cesarem". Inde est quod, effectus cecus secundum
maiorem sui partem, recepturus est Antichristum, dicente Domino:
"Ego veni in nomine Patris mei et non recepistis me; si
alius venerit in nomine suo, ipsum recipietis". Et in subiecto
capitulo: "Filii prevaricatorum populi tui extollentur, ut impleant
visionem, et corruent". Igitur Antichristus, qui dicitur
hic dux venturus assumens prevaricatores Iudeorum adherentes sibi,
congregabit eos in Ierusalem, iubens eos servare legem Moysi,
atque hoc modo populus Iudeorum dissipaturus est civitatem et
sanctuarium, hoc est Ecclesiam Christi cum venturo duce; erit
autem "finis eius vastitas, et post finem belli statuta desolatio",
quia, fugato Deo et populo fideli, non erit qui audeat manifeste
invocare nomen Domini cunctis diebus quibus regnaturus est super
terram. Qualiter autem istud fiat, demonstratur in sequenti cum
|
1
5
10
15
20
|