nobilis quidam Theutonicus statura procerus et Vuido
Italicus marchio, signifer regius, inter media tela confixi
sunt. Quibus cadentibus multisque aliis in proprio cruore
iacentibus paulatim belli tepescit amor. Demum cesariani collecto
agmine ad castra commigrant, urbani quoque relictis
campis propria tecta requirunt. Igitur recedens ab urbe
cesar iubet cuncta in circuitu prope longeque vastari loca.
Cumque flammis universa consumeret, crebris fulminum
ictibus et grandinea tempestate correptus a cepto desistens
recessit merens. Quin etiam Bertaldus, regius a secretis, cuius
cuncta fiebant conscilio, insane mox mentis efficitur.
[14.] De quo cum rex leniri debuerat, magis intumuit, in tantum,
ut Heribertum adiudicaret propria dignitate privandum.
Stabilita igitur deliberatione presulatum tradidit Ambrosio,
Mediolanensis ecclesie cardinali presbitero suoque capellano,
|
|