Quem petit, ingrediens diri discrimina belli;
Quem patria pietate videns, oblitus amare
Cedis, dilecti quam colla tulere nepotis,
Infremuit, lacrimisque gene maduere solutis.
O falax, inquit, quociens fortuna revolvis
Imis summa gradu, nam sidera splendida tangens
Volvitur ecce luto! flos est tua gloria vanus.
Inde supervenit fraterni sanguinis ultor
Mucro nitens Comitis, peciit qui membra secari
Hostis humi lutee residentis, versus in iram
Quod prohibet Presul, sed eum sine vulnere servat.
O bonitas inmensa Patris, que sanguinis expers
Eximium victis putat indulgere triumphum.
Heu totum de Turre genus vel carcere squalet
Aut periit gladio, patulum vel oberrat in orbem,
Cuius fautores simili periere ruira.
Stirpis at infauste maiores vincula stringunt
Ferrea sex numero, spoliis ditantur amici
Archipatris. Veniunt legati strage peracta
Metropolis Desium, vexilla reducere patris.
Tunc Antistes ovans ingentis lucra triumphi
Numine lata ferens supero, festinat in Urbem.
Accedens natale solum mucrone cruento
Leta acies, multis olim conata periclis
Ad proprios remeare lares, comitatur erile
Vexillum. Iussit prope menia stare cohortes
Presul, amor patrie cuius precordia care
Commovit. Qui sic inquit:
|
|