Solus ego ac sitiens nuper sub colle vagabar.
       Gillias erranti sese comitemque ducemque
       Obtulit, et vivas digito direxit ad undas.
       Progredior, vallesque novas et pinguia late
       Rura noto; sed, sepe oculos in terga reflectens,
       Iam latus hoc sordere michi, iam turbidus ether
       Cepit ad occasum, iam sidera mesta videri.
       Agnosco validum patrie revocantis amorem;
       Illic et viole melius per roscida pallent,
       Per dumeta rose melius redolentque rubentque,
       Purior ac patrius illic michi prata pererrat
       Rivus, et ausonie sapor est iam dulcior herbe.
Ga. Spreta fides igitur comitum tam certa piorum,
       Cum quibus et niveas laqueis viscoque columbas
       Gaudebas, dammasque plagis tentare fugaces ?
       Cum quibus et Capree soles, umbrasque Leonis
       Et Tauri flores, et adulte Virginis uvas
       Carpere, vel fando cuntantem impellere noctem,
       Vel longum breviare diem sermone iocisque,
       Et requie molli durum condire laborem ?
Ami.Nil spretum, nisi silva ferox pastorque protervus,
       Et plumbo infecti latices, et turbine tortus
       Pulvis, et umbra nocens, et grandinis ira sonore.
Ga. An prius ista tibi tam longum ignota per evum ?
Ami.Nota prius, fateor; tenuit me pestifer usus
       Luctantem, me vester amor, me forma puelle
       Blandior illecebris. Sed iam cum tempore sensim
       Omnia mutantur; studium iuvenile senecte
       Displicet, et variant cure variante capillo.
Ga. Hic vulgo iam notus eras, nec carior alter
       Vel michi vel sotiis; silvis errabis in illis,