III 27 (III 27) Mellifluae recordationis beatus papa Gregorius, ore
dulcisonus, eloquentiae uenustate praecipuus, uerborum frugalitate
clarissimus, sanctitatis insigni gratissimus, fidei puritate perfulgidus,
in latissima nimirum famosae lectionis suae serie, licet sparsim,
dominum tamen Iesum Christum et uerum deum et uerum
eundemque dei filium cassato omni ab eo nuncupationis atque
adoptionis praeconio uoce confessus est apostolica. Sed et illius tu
nisus es uomitu uesaniae tuae pulchritudinis fedare decorem, referens
eum Christum et ecclesiam docuisse unam personam. Hoc
enim est uerum, quia suum est, sed non secundum tuum praeliuatum
est sensum. Tu tamen alibi adiecisti quod tuum est, 'et unus
homo una ue caro', Paulumque adstrues Christum et ecclesiam
unum hominem praedicasse. Ex quo uideris abrumpere Christum
a dei essentialiter persona, si Christus et ecclesia unus est homo
una ue nimirum caro. Tolerabilius quippe ferendus eras, si significantius
addedisses, 'et quasi unus homo', propter unius capitis
multorum diuersitatem membrorum. Non ergo est Christus et
ecclesia unus homo una ue iuxta te caro, sed quasi unus homo. Tu
autem ideo fingens fateris 'et unus homo una ue caro', ut Christum
et ecclesiam unum te hominem demonstrante a dei ueri persona
deique ueri uocabulo hominem Christum peruersis adligationibus
separares. Aliud nempe est sed et longe aliter intellegi datur
Christum et ecclesiam iuxta Pauli uocem caput et corpus typice
unam esse personam et aliter uerbum caro factum, hoc est deo
homine facto unam esse Christum personam cum deo, ac per hoc
Christum esse ueraciter deum. Sed et illud, quod ex apostolica
doctrina tuis intexuisti commentis, quoniam membra sumus corporis
eius, de carne eius et ex ossibus eius, non ad illud corpus illam
ue carnem, ut tu satagis, referre recte putabitur. Quod adsumpsit
uerbum caro factum suum proprium corpus suamque propriam
carnem, ueraciter fecit. Sed figuraliter de electis eius accipi potest
|
|