vellent, gratiam adipisci valerent, sin autem se certamine capturos procul dubio scirent. Hoc vero audientes, domini sui, Sclavorum scilicet regis, periculum incurrere formidabant et tanto principi resistere non valebant. Unde utroque discrimine positi, quid agere poenitus ignorabant; tandem timoratione domni ducis atriti adstantibus eiusdem regis militibus et sacramenta et obsequium persolverunt. Egressus vero inde, Levigradę insulae colones egregio duci occurrentes, sacramenta prompte fecerunt.
[51.] Cumque Traorensem urbem peteret, ab episcopo civibusque sacramentis corroboratus est. Inibi suos, quos antea ex Iaterensi civitate misisse diximus, victores repperit. Sclavorum etiam regis frater, Surigna nomine, aderat, qui, condam fraterno dolo deceptus, regni amiserat diadema. Ipse namque non modo sacramenti vinculo se eidem duci associavit, verum etiam Stefanum puerulum, karissimam sobolem suam, sibi pro obside commendavit. Hinc Spaletinam nobilissimam et validam urbem, quę tocius Dalmaciae metropolis constat, predictus princeps advenit. Quem archiepiscopus, sacro infulatus officio, cum urbana tam clericorum quam laicorum multitudine excepit et missarum sollempniam celebrans ex voto iusiurandi fide eidem omnes placare satagerunt.
[52.] Narrentanorum quidem princeps quadraginta suorum in captivitatem mancipatos expertus est. Qui suis internunciis domnum ducem continua prece sibi illos reddi imploravit, hoc videlicet pacto, quo priusquam ipse dux de illis exiret finibus, tam ille, Narrentanorum princeps, quam omnes sui maiores sibi ad satisfaciendum pro suis votis convenirent et nec censum predictum aliquo modo exigere nec quempiam iterantem Veneticum molestare deberet. Tunc dux captivos reddere iubens, sex tantum illorum ne ipse pacem violasset retentos secum reservavit.
[53.] His definitis, ad alios illius regionis subiugandos gressum tendere cepit. Apud sancti Maximi ecclesiam ospicium habere dum voluisset, Curzule insule habitatores, suis recusantes parere iussionibus, valida manu adquisivit sueque potestati subiugavit. Preterea dum isdem dux quicquid cordi aderat Deo fautore
|
|