ob viam Antenoris, quamque secuti erunt.
Languida resurget catulo moriente Verona.
Mantua, ve tibi, tanto dolore plena!
Cur ne vacillas? Nam tui pars ruet.
Ferraria fallax, fide falsa nil tibi prodest
subire te cunctis, cum tua facta ruent,
peregre missura quos tua mala parant.
Faventia iniet tecum videns tentoria pacem,
corruet in pestem ducto velamine pacis.
Bononia renuens ipsam vastabitur agmine circa,
sed dabit immensum purgato crimine censum.
Mutina fremescet sibi certando sub lima,
que, dico, tepescet, tandem trahetur ad ima.
Pergami deorsum excelsa menia cadent,
rursus et amaris ascendet stimulus arcem.
Trivisii partes afferent non signa salutis,
gaudia fugantes, vexilla prebendo ruine.
Roma diu titubans, longis erroribus acta,
corruet et mundi desinet esse caput.
Fata monent, stelleque docent aviumque volatus
quod Fridericus malleus orbis erit.
Vivet draco magnus cum immenso turbine mundi.
Fata silent, stelleque tacent aviumque volatus
quod Petri navis desinet esse caput.
Reviviscet mater, malleabit caput draconis.
Non diu stolida florebit Florentia florum,
corruet in fetidum, dissimulando vivet.
Venecia aperiet venas, percutiet undique regnum.
Infra millenos ducenos sexque decenos
erunt sedata immensa turbina mundi.
Morietur gripho, aufugient undique penne.
Quam vera fuerint ista que continentur in suprapositis versibus,
multi potuerunt videre. Nam et ego vidi et intellexi singula,
et mens mea contemplata est multa sapienter, et didici et scio
quod vera fuerunt, exceptis paucis, videlicet quod Fridericus
malleus orbis generaliter non fuit, quamvis multa mala fecerit.
Nec navis Petri cessavit quin semper caput fuerit, nisi forte
ad tempus quando propter discordiam cardinalium vacavit papatus.
|
|