Sapientes quidam qui cum duce aderant, timore percussi, unus post
unum a concione exierunt duce relicto. Dux vero gladiatores super se
venire videns, a palatio exiens, venit ad ripam, et per pontem transiens,
ad Sanctum Çachariam fugere cepit et cum ante fores ecclesie
venisset, quidam latro nefandissimus ei fuit obvius, qui sine interrogatione
cultello eum peremit et fugit. Sed dux se percussum sentiens,
sacerdoti cuidam, qui ad aperiendas [ianuas] obvius ei exierat, confessus
migravit ad Dominum.
Hec quidem amici ducis et sanior pars populi ignorabant. Sed cum
auditum est quod factum erat commota est Venetia tota. Hinc inde
populus concurrentibus et «Heu! super tanto ac tali domino!» acclamantibus,
et quare hoc acciderat omnino ignorantibus; latro namque
fugerat et se occultaverat.
Altera vero die patriarcha et episcopi ac honesti viri et universi
convenerunt populi et ponentes corpus in monumento marmoreo in
ecclesia beati Çacharie, ad ecclesiam sancti Marci omnes venerunt et
ibi alterum statuerunt invenire dominum. Non enim sine duce diucius
esse poterant.
[24.] De comuni ergo voto et concordia tocius populi electi sunt
undecim nobiles viri, qui iuraverunt se electuros in ducem eum quem
scirent sapientiorem et utiliorem ad regimen ducatus, non inspecto
precio, odio vel amore.
|
|