nostrorum, quorum desiderabilia noster
vastabat ignis, et gladius, potenter venerant
Florensolam: immani se voce jactantes,
quod nobiscum ad congressum venire volebant,
gladiorum nostrorum potentiam, quam
in necem eorum saepius experti fuerant per fastuosam
quandam superbiam prorsus obliti:
cumque assistentibus nobis Imperii viribus, et
Caesareis animis, quod praedicti rebelles
nostri nos praesumerent aggredi, Serenitas nostra
duceret indecorum, ut etiamsi belli
casus inciderit, per eorundem ingressum
attingeremus viriliter votum nostrum. De
quo, autore Domino, qui nostrum tuetur
Imperium, infallibiliter sperabamus, altiori
ducti consilio, defixis castris nostris, feliciter
victricia signa nostra direximus contra
ipsos die Lunae 15. praesentis mensis Junii ante
Florensolam: ubi ad perniciem ipsorum,
eos convenisse didicimus, figentes felicia castra
nostra, quod cum ipsis innotuit,
signa nostra respicere non audenies, locum
ipsum de nocte non sine timore maximo dimiserunt,
sic in fugam conversi, ut evanescere
quam fugere potius viderentur. Haec
interim ad gaudium tibi significare curavimus.
Tu vero illis universis fidelibus ipsarum
partium studeas publicare.