omnia mesta patent. Sors o crudelis et omni
supplicio manifesta tuo, que perfida nullo
sidere firma manes, ubi nunc est condita Teucri
gloria et in facili firmata superbia vento?
Cur non castra loco, stabilis, tua figis in uno,
quo diuturna suis sistant secura triumphis?
Quo fugis, ingenti super o fundata ruina,
quo fugis? Ad miseros oculos converte parumper,
huc aures converte tuas! Nil surda reclamas,
nil mihi respondes, o surda, o caeca Caribdis!
Dulcia mella tuo forti miscentur aceto
et felix vultu numquam consistis eodem,
et tamen in terris ut magnum numen habetur
frons tua sub centum depicta coloribus: omnes
cum te cognoscant, nullus te agnoscit, et ingens
blandorum est numerus deceptus ab arte tuorum.
Cum sis sceva satis, cum sint tua mixta veneno
munera et obscurum teneant tua sidera funem,
at te collaudant et te gens omnis adorat.
Non tam sulfureis siculus nunc ignibus Ethna
estuat et tantas non mittit ab ore favillas,
quot sua dat caelo suspiria barbarus et quot
proicit ardentes servatque in pectore flammas.
Spes, fuga, sola datur, spes una miserrima regem
hortatur rebusque trahit sua tela secundis
ad turres portusque suos et tuta suorum
menia, felici et leta firmissima pace.
|
310
315
320
325
330
|