carebant Abbate, et idcirco ad nihilum deducebantur
et devastabantur possessiones Ecclesiae,
habuit consilium cum Baronibus suis,
et accersito Abbate Farfensi, requisivit, si esset
in Monasterio illo aliquis Monachus amator
religionis, custos Monastici propositi, eruditis
litteris, et nobilitate preclarus. Et cum
audiret famam Widonis celebrem non solum
inter Monachos, verum etiam a popularibus
et forensibus praedicari, petiit eum ut sibi daretur,
et Ecclesiae Piscariensi quae viduata
Pastore erat, Pastor eligeretur; Qui cum se
indignum et minus idoneum, ut moris Santorum
virorum est, proclamaret, et ut quietam
vitam eum ducere fineret, profusus pedibus
Abbatis cum lachrymis oraret, traditus Fratribus
ad utilitatem Monasterii eligitur, et
Abbas Sancti Clementis Piscariensis licet invitus
instituitur. In quo officio quantum ipse
pro Ecclesia sibi commissa laboravit, quanta
abstinentia corpus perdomuit, quam modestus
in exhortando, severus in corrigendo fuit, liber,
qui de ejus vita scriptus habetur in Monasterio,
vera assertione, quamvis humili stylo,
manifestare non desinit.
Traditus itaque Fratribus, et cum grandi
honore et jussu Imperatoris ad Monasterium
usque perductus, cum videret ruinam parietum,
et fracturas domorum, pane et vino
penum vacuum, nudos fratres, destructum
Monasterium, paucis diebus ibi commorans,
sumptis privilegiis et chartis revertebatur ad
Imperatorem; Sed antequam veniret ad eum,
audivit de morte ejus.
1025.
Antea vero quam proficisceretur, cum esset
in Monasterio novus Abbas, in anno videlicet
ab Incarnatione Domini nostri Jesu Christi
millesimo vigesimo quinto, quaedam possessio¬nes
datae fuerunt Piscariensi Monasterio, quae
scriptae sunt ad notitiam posterorum, et in
chartulis habentur. Nam in territorio Teatino
dederunt quidam pro redemptione animarum
suarum per manus Domni Widonis Abbatis
de rebus proprietatis suae: videlicet quidam
Lupus quasdam res in Beloniano, et quidam
Giso Presbyter, et Lupus filius quondam
Deodati, quasdam res suas in Tocco, per loca
et vocabula, videlicet Plaia perronis et Spineta.
1026.
In sequenti viro anno Dominicae Incarnationis
millesimo vigesimo sexto, quidam vir,
nomine Adam, per chartulam tradidit, atque
disposuit pro anima sua Sanctae Trinitati et
Beato Clementi Ecclesiam, quae dicitur Sanctae
Mariae de Loro, cum omnibus rebus suis et
possessionibus, quemadmodum in eadem chartula
legitur; quod castrum videlicet Lorum
est in ipso Teatino Comitatu.
Recuperavit etiam legali judicio Domnus
Wido Abbas super quemdam potentem virum
sui vocabatur Albizo, quasdam possessiones
in loco, nomine Superone, pertinentia de
Alanne, et in pertinentia de Tocco terram
quinquaginta modiorum reacquisivit, per
ipsam judicialem sententiam, quae possessio est
in planitie juxta Piscariam, in loco, ubi dicitur
Undula.
Dedit etiam Siolphus quidam possessionem
quamdam in loco, nomine Vico, qui Vicus
a principio fundationis Monasterii Piscariensis
fuit de jure Beati Clementis, sed postea translatus
|
|