Mox exacta datur vicinis urbibus ipsi
Cautio legato, fidei sit sponsio facte
Ut rata, ne violent titubantes iussa legati
Postmodo facta sibi, dirimant ne patria lora.
Hinc suppressa diu solvuntur cantica, letos
Dant delubra melos, misteria diva colonis
Redduntur, sacras populi concursus in edes
Fit quoque. Ceu longa liquidos desiderat haustus
Faux exusta siti, sic plebs diffunditur, ymnos
Exaustura novos, iubilus iam pululat ingens.
De prope iam finis speratur adesse malorum.
Ut suffusa genas lacrimis, oppressa timore
Mater in interitu nati, conplexa rigentes
Artus, dilectis oculisque cadentibus herens,
Febribus exaustum corpus repente calore
Anxia cum sentit vitali cedere morbum,
Lumina nectenti iam sompno lassa salubri,
Ad solitum vena callem redeunte tenoris,
Erigitur, speratque trucem vitare dolorem,
Reddendam cicius prisce prolemque saluti,
Excutiturque prior facies que nubila, plausus
Exerit et letos,sic urbs civilibus armis
Pressa diu, longo diri concussa pavore
Excidii, conpassa suis et civibus actis
Clade gravi, gaudet, medicam non excutit artem
Quod vulnus, coeunt dudum dississa que membra,
Iam sperata salus ad gaudia corda reducit.
Hec ubi signa dari legatus iussit in urbe,
Nobiliumque vocat pariter populique senatum.
Pace reformari sperantes menia cives
Confluxere cito gressu, quibus orsus ab ore
Pendenti est populo sic fari.
|
|