ille, qui hoc dixerat, arcanum Regis
cognoscere, cum videretur peregrinus et
pauper, et maxime cum non soleant hujusmodi
homines nedum in consiliis, sed nec
etiam in atriis Regum admitti, retroversus, ut
subtilius de verbo cognosceret, totam Insulam,
totumque Monasterium circuivit, et nullatenus
illum reperire vel videre potuit. Unde
opinati sunt illum fuisse apud quem ipsa
nocte pervigiles oraverant, Beatum videlicet
Clementem prosperitatis nuntium.
Accessit itaque Domnus Oldrius Abbas; et
humilitatis praerogativa tantam penes eum invenit
gratiam, ut qui terribilis ante suam faciem
ipsos etiam tremere cogeret montes,
tanta amicabilitate cum eo loqueretur, non
dico dominus cum servo, sed ut filius cum
patre, quicquid postulabat, absque dilatione
non pecunia sed sola gratia impetraret. Rex
humilis juxta humilem, et mitis juxta mitem,
magis respiciebat ad serenitatem vultus ejus,
quem angelico decore praeferebat, quam ad
serica indumenta divitum atque nobilium. Et
qui alios pro merito suo viles et nullius pretii
judicabat, istum supra cunctos, quos in regno
suo Pastores Ecclesiasticos habebat, laudibus
extollebat; hunc solum Dei famulum religionis
non superfluitatis amatorem praedicabat.
Rex nuhil ab eo nisi munus orationum accipere
voluit, imo de suo proprio largitus est Ecclesiae
Beati Clementis, tria Castella, quorum nomina
sunt haec: Belonianum, Casaleplanum,
et Colleodunum, et privilegium libertatis:
tuitionis contra inimicos, et gratiae, et reverentiae,
et honoris contra suos, et Abbatiam,
et res ejusdem tanquam suas speciales augmentare
et custodire promisit.
En tibi Privilegium, de queo hic sermo,
jam ante ab Ughellio editum.
“ In nomine Domini nostri Jesu Christi.
Rogerius divina favente clementia Rex
Siciliae, Ducatus Apuliae, et Principatus
Capuae. Regum, Catholicorumque Principum
nil constat gloriosius esse, quam Deum
vereri, loca sancta venerari, pauperibus
Christi, qui sua spernentes, se Deo largiti
sunt, alimenta vitae necessaria providere,
simulque conferre. Nec eo minus gloriosum,
quod a bonis Principibus pro Dei
amore laudabili devotione factum est, pro
ejusdem reverentia sancto desiderio colere,
consovere pro temporum varietate, et loco
tueri, et conservare. Quocirca Monasterium,
quod Rex bonae memoriae Ludovicus
in Insula, quae Casa Aurea vocatur, ad honorem,
et reverentiam Sanctae et Individuae
Trinitatis construxit, et dotavit, in quo
Corpus Beati Clementis Papae, et Martyris
venerabiliter recondi fecit, jam vetustate
temporum, perversorumque hujusmodi,
qui nec Deum timuere, nec homines veriti
sunt, avida, et inexplebili rapacitate inquamdam
servitutem redactum, Nos divino
tactu admoniti pristina libertate donare decernimus:
et ab omni infestatione, et molestiis,
quietum, et liberum, sub nostrae
manus regia protectione, successorumque
nostrorum servavimus. Nec de cetero quorumlibet
temeritati in bona ejus, seu possessiones
quatenus liceat deservire. Quorum
quia importuna voracitas res praefati Monasterii
|
|