eos quo ire volebant; et mirabantur a quo taliter delusi fuissent,
cum neminem ibidem audirent. Item iste corvus cuidam ceco
adeo erat molestus, quod semper, quando per ripam Padi nudis
pedibus et tybiis mendicabat, iste cum rostro suo calcaneos ceci
mordebat et tibias, et postea subtrahebat se et insultando ceco
dicebat: «Modo habes tu, modo habes tu!». Quadam autem die
cecus cum baculo percussit corvum et fregit sibi alam et dixit:
«Modo habes tu, modo habes tu!». Et corvus respondit: «Modo
habeo ego, modo habeo ego». Et cecus: «Tene quod habes!
Accipe quod tuum est et vade! Simulatores et callidi provocant
iram Dei; percussi te semel, et secundo opus non erit. Vade ad
medicum, si forte sanet te, quia insanabilis fractura tua, pessima
plaga tua». Obligavit autem dominus Gregorius legatus corvum
suum sub pignere pro pecunia nec eum recuperare voluit, sed sic
dimisit, eo quod esset percussus. Sic plures faciunt, qui servos
suos relinquunt, quando egrotare incipiunt. Qualis fuit ille de quo
legitur I Reg. XXX, qui dixit ad David: Puer Egyptius ego sum,
servus viri Amalachite. Dereliquit autem me dominus meus, quia
egrotare cepi nudius tertius. Hoc Ecclesiasticus non docuit, immo
dicit, XXXIII: Si est tibi servus sensatus, sit tibi quasi anima
tua. Quasi fratrem sic eum tracta. Et hoc bene fecit centurio, qui
Domino dixit, Mat. VIII: Domine, puer meus iacet in domo paraliticus
et male torquetur. Et ait illi Iesus: Ego veniam et curabo eum.
Item dominus Gregorius legatus fuit talis vir, qualem describit
Ecclesiasticus dicens, XXXIIII: Vir in multis expertus cogitabit
multa; et qui multa didicit enarrabit intellectum. Qui non est expertus,
pauca recognoscit. Item negotia Ecclesie fideliter tractavit et
fecit, et ideo patriarchatum Aquilegiensem promeruit et habuit
multis annis, quousque ultimum diem clausit. Cum Icilino de
Romano in quodam loco familiare colloquium habuit; pro quo
mirati sunt multi, videlicet quod tales homines sibi mutuo loquerentur.
Reputabatur enim Icilinus membrum diaboli et filius
Belial, cui nemo loqui posset; iste vero cedrus alta de Libano.
|
|