Adversas hostis faties. Sed strenuus Odo,
Rector ab opposito, Romana proditus urbe,
Et claris provectus avis, ibi talia fatur: -
Assunt hii ne hostes nostri, qui rupibus altis
Descendere illis, ripasque ad fluminis illas
Herectis prestant singnis? Audatia qualis
Misit eos, nomenque meum sprevere, nec acres
Agnoscunt vires, quas vos regione tulistis?
Iam non impunes fuerint, meliusque stetissent,
Tutius adque satis scabrosis rupibus illis.
Huc comites properata mei; descendite fortes
Collibus ex istis, pugnaque arcescite secum,
Ac aties ferro prosternite littore stantes.
Vosque Tudertini, quorum nos novimus arma,
Singnaque nostra, hite, lapides de gurgite viso
Tollite: vestra modo sic vota impleta tenete. -
Descendunt ad aquas labentes murmura dura,
Atque legunt silices fundis, funduntque lapillos,
Extenduntque arcus, et mittunt inde sagictas,
Ac agiles astas laxant, eversaque tela
Hostibus alterius ripe, clamoribus atris
Inmissis. Aperte omni revocantur et undis,
Aggeribus, bellisque suis, et cursibus ausis,
Inde Tudertini: quibus est afatus et Odo: -
Contentus maneat, est qui sua vota secutus:
Gentibus humanis satis est sua vota tenere:
Sic vos et vestra contenti sorte manete,
Dilecti nostri. Remeate in castra Tuderti:
Vestrum velle tenet iniuria vestra. Quid ultra
Addendum fatis quam prospera facta recurrunt?
Nemo queri potuit cui sors actissima venit. -
Cumque reverse essent aties, et ab aggere pugne
Cessissent monitu, iussuque Odonis ameni,
Hosticus exoritur rumor, clamorque per agros,
|
|