12. AUGUST. ( lib. II De serm. Domini, in monte ,
cap. 16). Bonum est enim mihi . Hoc dixit, quia jam
statuerat, propter quosdam occasionem quaerentes,
manibus suis victum transigere. Si enim evangelizavero ,
inquit, non est mihi gloria , id est, si evangelizavero
ita ut [ al. , ut ista] fiant in me, id est, si
propterea evangelizavero, ut ad illam [ al. , illa] perveniam,
et finem Evangelii in cibo, et potu et
vestitu collocavero. Sed quare non est ei gloria?
Necessitas enim incumbit, id est, ut ideo evangelizem,
quia unde vivam non habeo; aut ut acquiram
temporalem fructum, de praedicatione aeternorum.
Si enim jam necessitas erit in Evangelio, non voluntas.
Vae enim , inquit, mihi, si non evangelizavero!
Sed quomodo evangelizare debet? Scilicet ut in
ipso Evangelio, in regno Dei ponat mercedem. Ita
enim potest, non coactus evangelizare, sed volens.
Si enim volens , inquit, hoc facio, mercedem habeo.
Si autem invitus, dispensatio mihi credita est , id est,
si coactus inopia earum rerum quae temporali vitae
sunt necessariae praedico Evangelium, alii per me
habebunt mercedem Evangelii, qui Evangelium, me
praedicante, diligent.
13. LANFR. Bonum est enim mihi . Ratio cur nolit
stipendia dari sibi. Periret enim gratia sua, quae ex
gratuita praedicatione procedit; quae cum remunerata
convenire non posset.
14. Quam ut gloriam meam , etc. Non ideo, inquit,
evangelizavi ut quid a vobis accipere velim. Nam
si propter hoc evangelizavero, non mihi gloria, id
est, moriar aeternaliter. Nam malum est mori temporaliter,
sed minus malum quam aeternaliter mori;
et hoc est quod dicit aequipollenter: Bonum est enim
mihi magis mori.
15. Non est mihi gloria . Gloria haec a voluntate
procedit, longe igitur a necessitate.
16. Vae enim mihi est! Exponit de qua necessitate
dicat. Est enim alia necessitas, quae in rerum immutabilitate
consistit.
17. Vae enim mihi est, si! etc. Non est inquit mihi
gloria, si propter sumptum praedicem, quia propter
necessitatem vitandam hoc facio, nam propter vae,
|
|