incredibile videretur. In hac etiam valle ab uno latere eius in
ipso saxo parietis unam faciem hominis valde terribilem
ego vidi, que in tantum terribilis erat quod pre nimio timore
spiritum perdere veld perire me credebam. Quapropter Verbum
caro factum est ore proferrebam. Ad ipsam autem faciem
nunquam fui ausus totaliter appropinquare, sed ab illa
VII vel VIII passibus distans ego fui.
3. Cum autem illicaccedere non auderem, ad aliud capud
vallis ego ivi. Et tunc super unum montem arenosum ascendi,
in quo circumspiciens nichil videbam preter illa nachara
que pulsari mirabiliter audiebam. Cum autem in capite montis
ego fui, illic aurum et argentum ego reperii in maxima quantitate,
ibi quasi squame piscium congregatum, de quo posui in
gremio meo. Et quia de ipso non curabam et etiam cogitans
ut non essent illuxiones demonum, illud totaliter in terram
proieci. Et sic dante Deo, inde illesus exivi.
4. Deinde omnes saraceni cum hoc sciverunt reverebantur
me multum, dicentes me esse sanctum, illos autem qui mortui
erant in illa valle dicebant esse homines demonis infernalis.
De reverentia quam magnus Canis
fecit sanctissimo signo crucis. Cap. XXXVIII.
1. Unum referam de magno Cane quod vidi. Consuetudo
est in illis partibus quod quando predictus dominus per illam
contratam transit, quod homines ante hostium domorum suarum
|
|