AD EUMDEM. IIIa
 
Vides domine mi quanta mortalium regat
constantia mentes, quam merito sepius michi
in memoriam redierit petrarchicum uerbum
illud: et sors sua nulli ante placet quam subtrahitur.
Ecce non absque rubore dixero:
Dominus meus Episcopus florentinus ecclesia
sua honorabili et famosa, ciuitate sua spetiosa
ac predulci patrie solo, minime contentus est.
Vides quam familiariter tibi scribit, ut ridiculum
fiat omnibus, utque fabula uulgi fiat. Si ad
singula eius inualida descenderem argumenta,
que ipsum mouent aut potius tam egrum faciunt,
longa retro series, atque uereor ne dignitatis
eius presumptiuus reprehensor efficerer. Scis
prudentie tue modum, scis quandoque amicum