Temporis elapsu spacioque vagante dierum,
A Celestino littera missa fuit:
“Hec, Tancrede, tibi mando per numina celi,
Et nisi, quod iubeo, feceris, hostis ero.
Unde tibi tantus furor aut dementia tanta,
In iubar illicitas solis inire manus?
Unde tibi tante superest audatia mentis?
Ausus es Experiam detinuisse diem?
Iam tumet unda maris, iam fervet et ira leonis,
Iam trepidant montes, iam mea cimba timet,
Iam fera concuciunt sine lege tonitrua mundum
Iam polus ignescit, ethera fulgur agit.
Quam geris inclusam, trans
Alpes cornua fundit
Sollicitans solem regia luna suum.
Quis tibi iura dedit? tribuit quis vincula Petri?
Ius sine iure tenes connubiale viro.
An tibi sceptra parum regni sumsisse videtur?
Infelix, honeri cur superaddis honus?
Sepius in stragem ruit incidentis et icta
Allidens longe concutit arbor humum.
Quem gerit, accintus gladiator leditur ense;
Qui prius incepit verbera, plus doluit.
Et tibi contiget, Saladin quod contigit olim,
Cuius Hierusalem lancea vicit humum.
Crux ubi capta fuit, qua certa redemptio nostra est,
Movit in actorem secula preda suum.
Sic in te tua preda manus converterit omnes
Et compensabit libera preda vices.
Hiis igitur lectis, tibi mitto, remitte maritam,
Ipsa suum poterit pacificare virum.”
Hec ubi perlegit, Tancredus ut unda movetur,
Ut quatitur tumidis parvula puppis aquis.
Ignorans, quid agat, dominam dimittere mundi
Fluctuat et contra iussa tenere timet,
Ut citus inveniens nemorum diversa viarum
Compita, quo tendat tramite, nescit homo.
Tandem consilium deliberat anxius in se:
Quam tenet inclusam, tristis abire iubet.