Ipse ego vobiscum, primusque involvar in hostes
Casuros, primusque ferar per vulnera Martis.
Eia huc securi, nomenque per omnia vestrum
Secula semper erit, veluti prius ivit in orbem. -
Finierat, palmasque suas ad prelia cunctas
Extollit; clamore gravi laxantur equorum
Lora; fremit sonipes; clipei franguntur et aste,
Umbonesque leves, et scuta et quelibet arma,
Squamose ferri vestes, lameque micantes:
Inque fugam versus, per plana, per aspera tendens,
Eugubinus ibi, non spectans hostica singna,
Armatos viros. Heu quot, quot luce sub ista
Occubuere neci deformia corpora, mersa
Ad Clasii ripas, et quanta cadavera campis!
Unus non alium nunc expectare videtur;
Ac, qui succursum dederat, fugit exul ab armis
Castellanus eis, plorans tam flebile fatum.
Luctus ibi qualis non est auditus ab ullis
Partibus, ipsorum diverse ac inde querele.
Incipit liber quartus.
Postquam facta lues hostis, spoliataque rura,
In proprias sedes remeat Perusinus et urbem;
Ipsorumque ducem secum, qui tanta peregit,
Assotiant equites, tutis dum redditur horis.
At non obliti que et quot Castellia turba
Gessit apud Clasium, ne ab alto corde repellunt
Incursus belli; sed mox misere per urbem
Clasica, moxque iubent mavortia singna parari,
Ac Griphos exire datos inimica per arva.
Confestim, letisque animis exitur, et horam
Hostilem acgressi flammis ac ignibus atris,
Peride iussu, qui dux et rector in illis;
Sic quibus affatur: - Mundo non gloria maior
Quam superare hostem qui ledere sedulus ivit,
Offenditque diu, nec ledere destitit usquam;
Et quem non piguit insultus atque furoris,
|
|