ad votum consequeretur, improbos Ladestinę insulae habitatores agredi conatus est. A quorum rabiae Venetici illa per navigantes loca propriis facultatibus privati, nudi sepissime evaserunt. Erat siquidem eadem insula scopulosis promunctoriis circumsepta; licet aditum intrantibus non denegaret, montium tamen sublimitate ostentabatur, e quibus unus murorum menibus turriumque hedificiis munitus, inexpugnabilis ab omnibus credebatur.
[54] Dein vero predictus princeps, multitudine navium collecta, quendam illius insulae portum penetravit, mandans civibus ut relicta pertinatia ad se venirent, aut pugna sese petituros scirent. Qui timore constricti pacifica verba protulerunt. Postmodum illis iniunctum fuit nulla ratione pacem a duce consequi posse, nisi civitatem ipsi destruerent, destructam vero inreparabilem inhabitabilemque relinquerent. Quod omni nisu facere interdicentes, tanti exercitui sese obsistere adorsi sunt. Tunc isdem princeps suos ad certamen preparare illosque inpugnare acriter iussit; verum quia arduus locus difficilem dabat appropinquantibus ingressum, iaculorum ictibus hostes aliquandiu procul, virtute qua poterant, coarcere satagebant. Tamen Dei omnipotentis dispensacione maior pars exercitus ex illo loco, unde illius municionis ostia patebant, impetum facientes, reliqua montis per devia consendendo, turres, ubi aquarum vascula tuebantur, comprehenderunt. In quibus consistentes, in tantum luctamine comprimebant, donec deiecti animo, armis depositis, nichil amplius quam mortis exosum periculum evadere flecsxis exorabant poplitibus. Dux itaque pietatis amator omnes vivos conservare instituens, civitatem tantum devastare precepit. Quo peracto victor princeps sancti Maximi aecclesiam reciprocavit. Illic Ragusiensis archiepiscopus cum suis conveniens, eidem principi sacramenta omnes facientes, obsequia multa detulerunt. Inde predictas civitates repetendo remeans, ad Veneciam cum tali triumpho tandem regressus est.
[55.] Interea Otto imperator ad Italicum regnum tertio repetere disponens per vasti Cumani laci gurgites aditum habere voluit; quem Longobardorum multitudo
|
|