VII. De fure uxorem ducente.
Femina dum nubit furi, uicinia gaudet.
Vir bonus et prudens talia uerba mouet:
«Sol pepigit sponsam. Iouis aurem terra querelis
Perculit et causam, cur foret egra, dedit:
‘Sole necor solo; quid erit, si creuerit alter?
Quid patiar? Quid aget tanta caloris hiems?’».
Hic prohibet sermo letum prebere fauorem,
Qui mala fecerunt uel mala facta parant.
|
|