(3) Veniet autem Dominus ad iudicium non solum cum angelis,
sed et cum senatoribus populi sui: «Nobilis in portis
quando sederit cum senatoribus terre». Sedebunt etenim et
ipsi «super sedes duodecim iudicantes duodecim tribus Israel».
«Aspiciebam, inquit, donec throni positi sunt, et antiquus
dierum sedit. Vestimentum eius quasi nix candidum,
et capilli capitis eius quasi lana munda, thronus eius flamme
ignis, rote eius quasi ignis accensus; fluvius igneus rapidusque
egrediebatur a facie eius. Millia millium ministrabant
ei et decies centena millia assistebant ei». (4) «Deus noster
manifeste veniet, Deus noster et non silebit; ignis in conspectu
eius exardescet et in circuitu eius tempestas valida».
«Nubes et caligo in circuitu eius, iustitia et iudicium preparatio
sedis eius». «Et advocavit celum desursum et terram, ut
discernat populum suum». Tunc «congregabuntur ante eum
omnes gentes, et separabit eas ad invicem, sicut pastor segregat
oves ab hedis; et statuet quidem oves a dextris, hedos
autem a sinistris».
XVIII
De potentia et sapientia et iustitia iudicis.
(1) O quantus tunc erit timor et tremor, quantus tunc erit
fletus et gemitus! Nam si «columpne celi contremiscunt et
pavescunt ad nutum eius», «et angeli pacis amare flebunt»,
peccatores autem quid facient? «Si iustus vix salvabitur, impius
et peccatores ubi parebunt?». Propterea clamat propheta:
«Ne intres in iudicium cum servo tuo, quia non iustificabitur
|
|