Nil tecum comune michi; nam, iudice fato,
       Destituunt victum, victorem cunta sequuntur.
       Huius in arbitrium non nostra sponte venimus;
       Tu cogis, tu iustitie contemptor et equi,
       Quem cecum fortuna facit pariterque superbum.
       Quid tua nunc numeras ? Tumidos quid volvis ocellos
       Undique venturos iam iam tibi fingis amicos?
       Obstruxit tua fama vias; in tempore iussi
       Tum (michi crede) aderunt, lentus dum luce sub una,
       Gramine caucaseo pastus bibet agnus Hiberum ».
       Hec dicens, medie pedibus iam stagna paludis
       Frangebat. Pan contra aditus et ovilia sepsit
       Vepribus, et fluvio circumdedit antra sequaci.
       Transierat; subitoque ingens per rura tumultus
       Exoritur. Timui, fateor, meque inde recepi,
       Panaque turbatum penitusque per arva liqui
       Solivagum; mox, ambigua dum mente reflector,
       Heu! victum vinstumque gravi sine more catena
       Prospicio trans stagna rapi, non libera celo
       Brachia, sed meste rorantia lumina frontis
       Tollentem, ac tales iactantem in nubila questus:
       « Cernitis hec, superi, seu quidnam intervenit umbre?
       Ceca rotat fortuna fidem, regit omnia fatum ! »
Mul. I; nunc in rebus spem certam pone secundis.
       
BUCOLICUM CARMEN MEUM EXPLICIT, QUOD IPSE, QUI
ANTE ANNOS DICTAVERAM, SCRIPSI MANU PROPRIA
APUD MEDIOLANUM ANNO HUIUS ETATIS ULTIME
1357